بدون نظم

این‌سو و آن‌سو رفتن و دائم استراتژی را عوض کردن، بدون داشتن یک برنامه منظم و مشخص، و دست‌وپا زدن برای دیده شدن، باعث نابودی می‌گردد.

بدون مردم

مردم باید بفهمند که بدون آن‌ها هم سازمان، با سرعت به جلو پیش خواهد رفت.

سهیم

اگر ما به چرخه رشد ادامه دهیم، هدف، تقریباً به وقوع می‌پیوندد و بدون هیچ حرفی، مردم جذب سازمان می‌شوند و دوست دارند در این موفقیت سهیم شوند.

ترغیب

نیازی به ایجاد انگیزه برای سرمایه‌گزاری مردم نیست. وقتی مردم، این مداومت و اثربخشی و نتایج خوبِ کار سازمان را ببینند، خودشان ترغیب می‌شوند و نیازی به جاروجنجال نیست. باید چرخه رشد را به حرکت درآورد و معقول بودن کار سازمان را به اثبات رساند.

خنثی

باید علاوه بر رشد تدریجی، فشارهای ناشی از بیرون سازمان را نیز خنثی کرد.

روش

باید روشی را ابداع کنیم که بتوانیم فشارهای کوتاه‌مدت را به خوبی کنترل کنیم.

کمک

در مواجهه با سختی، باید از دو عامل بردباری و نظم کمک بگیریم.

شرایط ناگوار

پیشرفت فقط در شرایط مطلوب اتفاق نمی‌افتد، شرایط ناگواری رخ خواهد داد که باید برای عبور از آن‌ها، از آمادگی کافی برخوردار بود.

اجتنابب ناپذیر

پس از به حرکت در آوردن چرخه رشد در مسیری مداوم و در طول یک دوره زمانی گسترده، دیگر رسیدن به نقطه پیشرفت امری اجتناب‌ناپذیر خواهد بود.

پایدار

فرایند عالی شدن، نتیجه عملکرد تدریجی است. وقتی تمام عوامل سازمان، کار خود را درست انجام دهند، همه با هم یک کاسه می‌شود و دستاورد پایدار را پدید می‌آورد.

مسیر

مسیر پیشرفت:

1- زمینه‌های مورد علاقه خود را بیابید.

2- ببینید در کدام زمینه می‌توانید بهترین باشید.

3- بهترین روش برای سودآوری را در آن ابداع کنید.

4- یک هدف ساده را انتخاب کرده و پیش بروید.

5- از کارهای غیر پرهیز کنید.

بهتر

کارهایی را باید انجام دهیم که می‌دانیم می‌توانیم بهتر از هرکس دیگری انجام دهیم. نه این که کارهایی را انجام دهیم که فقط به آن‌ها علاقه داریم، در صورتی که بهترین عملکرد را در آن‌ها نداریم.

اکنون

آنچه می‌توانید در خصوص آن بهترین باشید، احتمالاً همان چیزی نیست که هم‌اکنون مشغول آن هستید.

ساده ترین

مفاهیم را باید به واسطه درک سه محور فکری (افراد منضبط، تفکر منضبط و عملکرد منضبط) به ساده‌ترین شیوه تبدیل کنیم.

پراکنده

روباه؛ پراکنده، متفرق و بی‌ثبات است.