مردم...

ای مالک!

نسبت به مردم همچون حیوان درنده مباش که خوردن‌شان را غنیمت بشماری.

چرا که مردم دو دسته‌اند: یا برادر تو اند در تعریف دین. یا همسان تو اند در تناسب خلقت.

گاهی به دام گناهی می‌افتند.

و گاهی به عارضه‌ای دچار می‌شوند.

و خواسته و نخواسته، دست به کار خطایی می‌زنند.

از گناهان‌شان درگذر و بر خطای‌شان چشم بپوش. همچنان که دوست داری و خوشحال  می‌شوی که خدا از گناهانت بگذرد و چشم بر خطایت بپوشد.

چرا که تو بالا دست آنانی و آن که به تو حکم داده و حاکمیت بخشیده، بالادست توست.

و خدا بالادست آن کسی است که به تو حکم داده.

و کار آنان را به تو سپرده.

و آنان را وسیله آزمون تو قرار داده.